Een paar weken geleden verveelde ik u met mijn bedenkingen over promotie van mijn oudemannentennisteam naar de hoofdklasse. U leest het hier. Sinds de ervaringen van afgelopen zaterdag kom ik hier graag en gretig op terug. Ons team is ondanks mijn twee verloren singels inmiddels niet meer in te halen door de nummer twee, dus vierden wij zaterdag ons virtuele kampioensschap. U en ik weten dat ik persoonlijk in die hoofdklasse niets te zoeken heb, maar promotie is onafwendbaar. Nu heb ik één enkele goede eigenschap, en dat is dat ik onbegrijpelijk goed tegen mijn verlies kan. Winnen is leuker natuurlijk, maar verliezen doet bij mij geen pijn. Wellicht is dat ook een van de de oorzaken van mijn gebrek aan vechtlust. Ik vind het prima. Ben je beter vandaag? Mooie bal, gefeliciteerd, en proost! Afgelopen zaterdag meldden wij ons volgens afspraak om 11.00 uur in Huizen voor de een na laatste competiedag met zes mannen. Prima park, aardige mensen, appeltaart met slagroom en een vriendelijke aanvoerder. Hij verontschuldigde zich direct met de mededeling dat hij helaas onvoldoende spelers tot zijn beschikking had. Hijzelf wilde slechts een dubbel spelen, want singelen én dubbelen was hem te zwaar. Door blessures en andere ongemakken waren nog twee teamgenoten helaas niet in staat hun partijtje te spelen. We konden dus twee van de vier enkelspelen op de baan zetten en slechts één van beide dubbels. De andere partijen kregen we kado. De mannen hadden praatjes zat, vooral over hun jaarlijkse trainingskamp in Turkije, maar vandaag hadden ze even geen zin. Ze hadden er niet aan gedacht om ons even te bellen, zodat de helft van ons had kunnen grasmaaien of op andere wijze thuis punten hadden kunnen scoren. De gooise mannen dachten dat we voor de gratis punten en wat bier graag een schaarse zaterdag wilden rondhangen op hun fraaie maar saaie tennispark tussen twee flatgebouwen. We hebben geen ruzie gemaakt, hebben de overgebleven partijen vriendelijk uitgespeeld en gingen met vijf van de zes punten terug naar de Veluwe. Dit willen wij liever niet meer meemaken. Liever verliezen we dan toch volgend jaar met nul-zes kansloos van een sportief en fit team in de hoofdklasse. Dit was een belachelijke, respectloze vertoning en een verloren zaterdag. De komst van Esther, de prachtige achttienjarige blonde dochter van de aanvoerder nóch de onafwendbare bitterballen konden daar iets aan veranderen. Gelukkig had ik ’s avonds een fantastisch feest in Twello wat de dag helemaal goedmaakte! Dat feest was klasse. Hoofdklasse! dicktipt: liever sportiever

Follow