Kort geleden maakte Guus mij een complimentje. Hij vond me bruin geworden, zei hij. Daarom durfde ik vandaag wel even aan zijn tafeltje bij te schuiven en viel met de deur in huis. “Mag ik een foto van je nemen?” Hij haalde zijn filtersigaret heel even uit zijn mond. “Waarom dat dan?” vroeg hij. Ik vertelde dat ik af en toe foto’s maak van mensen die er een beetje anders dan anders uitzien. Gedurfd geef ik toe en op het randje. Ik vervolgde: “Als een soort hobby.” Hij vond het best en de rest ging een stuk eenvoudiger dan ik verwachtte. Hij vroeg of hij mét of zónder sigaret op de foto moest en of zijn gele brommerbril omhoog kon blijven. Ik kreeg de smaak te pakken en liet hem een beetje poseren. Hij schudde wat met zijn lange paardenstaart en vertelde dat hij ooit automonteur was geweest in een eigen garagebedrijf, maar voegde er aan toe dat die door zijn (ex)vrouw was afgepakt. Een rotstreek natuurlijk. Hij woont nu al jaren in Ermelo en rijdt op een rode scooter. Het klopte wel dat hij een beetje anders was. Heel normaal wel, maar dan vooral paranormaal. Hij magnetiseert en is er goed in, vertelde hij. Ik beloofde hem een kop koffie en hij bevestigde nog een keer dat het écht helpt. “Voor zover ik weet mankeer ik niks op dit moment” moest ik hem teleurstellen. dicktipt: een beetje anders is leuk!
eerder in deze serie: anders
.
Follow
Mooie intrigerende foto, ik moest het verhaal gewoon lezen, en dat viel ook niet tegen, onderkoeld geschreven, net niet teveel, schrijver zelf mooi op de achtergrond, in dienende rol en niet van het “kijk mij eens”. Geen lang uitgesponnen levensverhaal en anekdoten. Net genoeg details om de fantasie van de lezer te prikkelen. *like icoontje*
Dank Dapie. Teveel eer…. Het is wel een gevaarlijk onderwerp in een dorp als Ermelo. Het zou te gemakkelijk zijn om mensen van één van de vele inrichtingen te portretteren. (of op de braderie, want dan koopt er ook van alles langs!) Ik zoek de bijzondere tussen de “normale” (Ermelose) bevolking. Moet wel elke keer mezelf dwingen er op af te lopen….
Ach ja…wat is “anders”? Meestal wordt dat vooral bepaald door het uiterlijk vertoon van de meerderheid of door het referentiekader van de aanschouwer! Sommige mensen doen er hun best voor om vooral niet op te gaan in de massa, anderen beseffen zich wellicht pas dat ze “anders zijn” op het moment dat een ander het benoemd. Dan heb je er nog een hele hoop die wél opgaan in de massa maar van binnen echt heeeeel anders zijn. Heerlijk die verscheidenheid…