zes fluitjes

IMG_5212

U zult mij niet horen klagen, want ik heb deze straf verdiend. Vroeger al deed ik vrolijk mee als mijn grote broers en zus  het middelste broertje hartverscheurend pestten toen hij een tand had afgebroken. “Anderhalve tand”, plaagden ze. Later kreeg hij door de tandarts een z.g. plaatje aangemeten maar ik weet niet zeker of het pesten daarna tot het verleden behoorde. Veel recenter leek het mij leuk om een slank sopraantje dat volop aan het reguleren was “beugelbekkie” te noemen, waarbij ze vriendelijk lachend haar mond vol ijzerdraad toonde. Erg leuk zal ze het niet gevonden hebben, maar het resultaat is uiteindelijk mooi geworden. Ter voorbereiding op mijn eerdergenoemde implantaatje ben ik sinds kort ook opgetuigd met een tijdelijk plaatje. De meeste angst had ik voor het effect op mijn toch al twijfelachtige articulatie bij het zingen, maar dat lijkt mee te vallen. Kauwgom is gedurende deze zes maanden onmogelijk, maar lekker eten is gelukkig geen probleem. Ooit waren we met wat vrienden in een klein café in Utrecht Centrum. De bar werd gerund door een wat oudere dame die, naast haar onvervalst Utrechts accent, iedere S vergezeld liet gaan van een schel fluitje. Wij hadden de grootste pret en herhaalden onze bestelling regelmatig. “ssess fluitjesss” Vriend Joep kon dat alleraardigst nadoen en haar fluitjesss werden onsterfelijk. Nu, zoveel jaren later kom ik tot het inzicht dat de dame hoogstwaarschijnlijk een slechtzittend plaatje in haar mond heeft gehad, want sinds kort kan ook ik haar perfect nadoen. Bijna zo goed als Joep. Zou Joep soms ook een plaatje hebben gehad? dicktipt: niet pesssten