Bovenstaande markante kop kwam ik vanavond tegen in het café waarvoor ik niet ver hoef te lopen. Ik ken Hil (Hillebrand van Diermen) al een jaar of vijfendertig en vóór die tijd was het al een bekende Nederlander, zowel in Ermelo als in Bunschoten. Toen we samen fanatiek gingen tennissen had hij al een topsportcarrière achter de rug. Ik weet niet exact hoeveel titels, maar op de trampoline waren maar weinig mannen hem de baas. Ook op de tennisbaan was Hil een bijzondere verschijning. Een backhand vond hij veel te ingewikkeld, dus pakte hij zijn racket over van de rechter- in de linkerhand. Ook daar haalde hij een behoorlijk niveau en zijn reputatie als tennissende kaasboer oversteeg haast zijn trampolinesuccessen. Omdat wij in die dagen wat royaal in onze vrije tijd zaten besloten we voor de afwisseling wat zeillessen te nemen bij Roland Sterker in Harderwijk. Na exact zes lessen vond Hil dat we het wel onder de knie hadden en hij kocht een knalgele catamaran. De Banana-Split. We waren gek op “halve wind” en oefenden vooral het omslaan. Daar werden we goed in! Toen we de eerste twee wedstrijden niet wonnen ruilde hij de Hobie-cat snel in voor een enorme Nacra, waarmee het omslaan veel spectaculairder verliep. Toen we nog steeds voorbij werden gevaren liet hij een monster bouwen met voldoende zeil voor een klipper. Uiteindelijk zal hij best een paar wedstrijden gewonnen hebben. Net als alle oude mannen ging eerst Hil en tien jaar later ook ik een beetje golfen, maar trots zijn we daar niet op. Op de tennisbaan en vooral in de kantine hadden we de grootste pret met ons kluppie. Vanavond herinnerde hij me aan een etentje bij de Chinees met “Mijnheer Hamwijk” waar we ons nu nog voor schamen. Ik heb minstens tien quotes in gedachten die ik hier niet kan vermelden. Ik herinnerde hem nog even aan die ene keer dat we ruzie hadden. Hij had per ongeluk op z’n eigen oprit zijn witte konijn doodgereden en was daar behoorlijk overstuur van. Ik had daar inderdaad ook iets minder hard om moeten lachen achteraf. Zijn ogen lieten hem jaren later een beetje in de steek anders had hij zeker nog op de golfbaan gelopen. Nu dobbert hij wat rond op zijn luxe, zelfgebouwde motorboot. Hij heeft er nog steeds schik in. Een beetje anders is veel leuker. dicktipt: er is altijd iemand met een grotere boot.
*in deze serie traden eerder op: Bassie, Guus en Wendy. Een beetje anders is leuk!
Follow
Groot of klein, snel of langzaam als de boot maar blijft drijven!
Voor de niet-zwemmers is dat zelfs noodzakelijk.
Vriendelijke groet,
Wat een leuke blog over good old Hil. Ik zie hem nog op de trampoline naast zijn huis (aan de Kampveldedrweg als ik mij niet vergis) oefenen en nog eens oefenen toen ik als joch van acht in Ermelo kwam wonen. Later kwamen we elkaar weer tegen op de tennisbaan. Vervolgens kwam het zelen en naar ik nu lees ook het golfen. Hil is en was een bijzonder sportief mens zonder daarbij zijn vriendelijkheid uit het oog te verliezen. Mooi was het dat zijn dochter Marjo samen met Jacqueline de Ruiter eerst Europees en later Wereldkampioen synchroon werden. Wat was Hil trots. En terecht! Breng hem mijn hartelijke groeten over.
Zal ik doen Geert, via de dochters. Die zie ik vast&zeker zondag bij de finales clublampioenschappen op Irminloo. Ik speel HD6 met Bert Gerards, dus dat komt wel goed…. (11.00 uur zomertijd)
Ha Dick, Dat waardeer ik zeer. Vraag eens of mijn geheugen met het adres uit 1970 klopt? Succes met Bert a.s. zondag. Ken ik je tegenstanders ook? Met hem naast je is succes verzekerd! Mooie laatste test voor het competitiegeweld weer lost barst.