Gisterenavond, op een feestje met veel gezellige mensen in een wat kleine ruimte realiseerde ik mij weer eens hoe klein een vierkante meter is. Ik ben niet schuw en bíjna nergens vies van, maar mensen komen wel eens té dichtbij. Het is beslist een aardige vent die ik al jaren ken. Zo iemand met een vrolijke grote bek. De vlotte, populaire verkoper.   De ruimte was al wat klein en vol, en met iedere zin kwam hij nog wat dichter maar me toe en ik stond letterlijk met de rug tegen de muur. Hij sprak hard genoeg en ik ben nog niet doof, maar ik heb wel eens lekkerder gedanst, zeg maar. De mens is oneerlijk; van de ene kan je meer hebben dan van de ander. Feit is dat je graag zelf de mensen uitzoekt die je in jouw vierkante meter toelaat. Op hetzelfde feestje was er een aardige blonde vrouw die ik wel ergens van kende. Ze kwam naar me toe om me te begroeten of ik liep gewoon in de weg. Bij het min of meer obligate zoenen zei ze kordaat: één. Daar heb ik vannacht nog even over na liggen denken. Mijn moeder had daar ook een hekel aan. Gezoend worden door mensen die ze liever een hand gaf. Nou, eentje dan. Tijdens een familiebijeenkomst waar ze om die reden tegenop zag hebben we eens een button voor haar gemaakt met de tekst: Liever niet zoenen. Dat werkte prima. Van de aardige dame van gisterenavond vroeg ik mij af of ze categorieën hanteert. Vreemden nul, bekenden één, vrienden twee, familie en goede vrienden drie en zo door tot aan de intieme tongcategorie. Ik vind dat prima. Die onzinnige gewoonte om iedereen driemaal zo’n vluchtige Gooise schmack op te dringen zowel bij het komen als het gaan is ook volstrekt achterhaald. Ik stop ermee. Ze nemen maar een huisdier. Vanaf vandaag heb ik voor u, afhankelijk van onze band, nog slechts drie mogelijkheden: Een warme hand, één koele kus of vet tongen. En direct daarna graag weer snel uit mijn vierkante meter! dicktipt: t.m. 64 cm.

Follow