Geduld

Seht die Geduld.

Als ik zie hoelang de pianist heeft moeten wachten op een diepgaand interview in de Continuo dan vrees ik dat mijn geduld daartoe volstrekt ontoereikend is. Ik schrijf dus zelf maar iets. Misschien als kind te weinig aandacht gehad of juist teveel verwend. Gedurende de laatste acht jaren ben ik een trouwe meezinger bij de “Stichting Utrechtse Bachcantates”. Met wat thuisstudie en twee korte repetities maandelijks een Bachcantate uitvoeren. De huidige dirigent Johan Rooze was een studiegenoot van Maarten. De eerste jaren samen met mijn broer en met mijn vader tussen ons in gezellig “bassen”.

Gegrüβet.

Mijn vader is inmiddels gestopt, maar dat waren leuke zondagen. Toen ik hem een paar maanden geleden vertelde de Mattheus te gaan meezingen met de COV zei hij: “Ben benieuwd of Reijer Koopsen nog lid is, daar heb ik veel pret mee gehad.” U begrijpt dat ik mijn ouders nu wekelijks rapporteer. U krijgt de groeten.

Einer von denen.

Voor de wekelijkse repetities bij u, moet ik mij behoorlijk aanpassen. Zo probeer ik er op te letten niet al teveel knoflook te gebruiken op maandagen. Ik kreeg tot op heden geen klachten van mijn buren, maar dat zal zeker nog komen. Zo nam ik ook voor mij volledig te “committen” aan de regels door zelf een kopje en een liedboek mee te nemen, maar dat wil nog niet zo lukken. Beetje rebels, kinderachtig gedrag dat de heren Schalekamp en Munk vast nog kennen uit mijn korte Mulocarrière. Ik heb gewoon nog wat tijd nodig…

Mijn muzikaal beter onderlegde broer reageerde kort maar duidelijk op mijn domme vraag of meedoen aan de repetities voor het Requiem van Mozart aanbevelenswaardig is.

Hij schreef: “Beslist doen!” Meestal ging ik een paar maal per jaar naar uitvoeringen van zijn koren. Hij vreest dat dit er helaas niet meer van zal komen nu ik “voor mezelf begonnen ben” bij de COV in Harderwijk. Vijftig jaar zal ik zeker niet halen, maar komend halfjaar zou ik graag nog van uw gastvrijheid en muzikaliteit genieten. Ik heb al een bekertje gekocht…

Trüglich.

Indrukwekkend te ervaren hoe democratisch e.e.a. is georganiseerd bij deze vereniging.

Dat ik evenveel stem heb in de “dirigentverkiezing” als Jubilaris Drop is op zichzelf al haast oneerlijk! Toch heb ik mijn verantwoording genomen en tien stemformulieren ingevuld, aangezien ik duidelijke voorkeur had! Zo is Bush ook president geworden moet u maar denken. Helaas stonden wij niet bovenaan op haar lijstje. Hopelijk vindt de commissie weer een kandidaat die even charmant als stampvoetend de maat aangeeft. Mocht u mij niet meer aantreffen op de komende maandagen dan heb ik de stemtest niet overleefd.

Daar valt helaas niet te frauderen…

dick m. leene

01.04 2003